پر گفتن

سخن باید که با معیار باشد که پر گفتن خران را بار باشد

بر کن نزاری دل ز وی دیگر منه بر آب پی دم درکش اکنون تا به کی بیهوده پر گفتن که چه

خوری جامی و بس بیهوش گردی ز پر گفتن بکل خاموش گردی

سخن بسیار دارم، گر دلت را ز پر گفتن نیفزاید ملالی

دل ز پر گفتن بمیرد در بدن گرچه گفتارش بود اندر عدن

زخاطر نقش پر گفتن فرو شو حدیث است این که نیکوگو و کم گو