پر غم

رفتی و داغ بر دل پر غم گذاشتی ما را به روز تیرة ماتم گذاشتی

همه بستر ز جانش پر غم و درد همه بالین ز رویش پر گل زرد

آمدم بیرون زمانی از وثاق خاطری پر غم دلی پر اشتیاق

روز من مستمند پر غم نگرید هان تا نرسد چشم بدی کم نگرید

دمی بر جان پر حسرت بموییم زمانی بر دل پر غم بگرییم

چون دید رخ زرد و دل پر غم من کآمد اجل و بدید و نشناخت مرا

او در غم یار و یار ازو دور دل پر غم و غمگسار از او دور

چو طوس آمد از نزد گردان به در دل از درد پر کین و پر غم جگر

ای عجب از سوزشت او کم شود یا ز درد سوزشت پر غم شود

کاعتقاد من به محشر محکم است دل ز هول روز محشر پر غم است