پتانسیل برانگیخته

کرتیس، فرامکین و کراشن به اندازه‌گیری سن ذهنی جینی از طریق اندازه‌گیری‌های مختلف ادامه دادند و او به‌طور مداوم میزان پراکندگی بسیار بالایی را نشان داد. او در آزمون‌هایی که نیازی به زبان نداشت، مانند مقیاس لایتر، به میزان قابل توجهی نمرهٔ بالاتری نسبت به آزمون‌های دارای نوعی مؤلفه زبانی مانند مقیاس هوش وکسلر برای کودکان کسب کرد. علاوه بر این، در تمام مدت اقامت جینی با ریگلرها، آن‌ها انواع عملکردهای مغز او و عملکرد او در وظایف مختلف را آزمایش کردند. برای این کار، آن‌ها عمدتاً از آزمون‌های تچیستوسکوپی استفاده می‌کردند، و در طول سال‌های ۱۹۷۴ و ۱۹۷۵ نیز مجموعه‌ای از آزمون‌های پتانسیل برانگیخته بینایی فلش از او گرفتند.