معنی کلمه پاریا در لغت نامه دهخدا
پاریا. ( اِخ ) ( طبقه ٔ... ) ( از سانسکریت ، پارا. بیرون از... ) و معنی ترکیبی آن بیرون از طبقه است. در آئین برهمائی پاریا به کسانی اطلاق میشود که از طبقات هندی خارج باشند و بعبارت دیگر پاریا یعنی افرادی محروم از تمام حقوق دینی واجتماعی خواه از طریق نژادی و خواه از طریق طرد آنان از جامعه برهمنی. بنابر قوانین قدیمه برهمائیان طبقات مطروده به سه دسته تقسیم میشوند: نخست طبقه «آبهی ساستهاس » یعنی به نفرینان. ( ملاعین )، و این گروه کسانی هستند که بر اثر ارتکاب گناهان بزرگ از طبقات هندی طرد شده اند. دوم دسته «وراتیاس » یعنی مطرودین از مذهب ، تکفیرشدگان ، و اینان کسانی باشند که بر اثر مجری نداشتن قواعد و قوانین و مراسم دینی خاصه سرباز زدن از دستورهای وِدا بدین عقوبت دچار گشته اند.سوم : دسته «اَپَسَداس » یعنی مطرودین و راندگان علی الاطلاق و اینان کسانی اند که از وصلت نامشروع و یا از نسل ملعونان و گناهکاران زاده اند. از دو دسته اول ممکن است اشخاصی پس از توبت و انابت به طبقات اصلی اجتماعی و دینی خود بازگردند ولی دسته سوم به هیچ روی قابل عفو و بخشایش نیستند. پاریاها در عقیده هندوان مردمی پلید و نجسند چنانکه لمس و مس آنان موجب ناپاکی و پلیدی شود و بهمین سبب ناگزیر بیرون از شهرها و دهکده ها زندگی کنند و برای تحصیل اسباب معیشت بکارهای پست و منفور که افراد دیگر طبقات اجتماعی از آنها بیزارند، تن دردهند.