کتاب مقدس

دانش انکیدو به رابطه جنسی برای او خردمندی خداگونه به همراه داشته است و او را از وضعیتش در طبیعت جدا کرده است. این بخش شبیه با داستان باغ عدن است (گرچه در سفر پیدایش جنبه جنسی غیرمستقیم حضور دارد). اما نتیجه متفاوت است: روسپی انکیدو را تشویق می‌کند که زندگی محدود خود را ترک کند و به عرصهٔ گسترده‌تر و لذت‌های بیشتر در شهر پا بگذارد. روسپی معبد، حاملِ دانش غیرمعمولی در ادبیات بین‌النهرین باستان است. در کتاب مقدس زمانی که تامار لباس مبدل می‌پوشد، کارگر افتادن خدعه‌اش به آن بستگی دارد که یهودا راهنمایی‌های او را اجرا نکند (سفر پیدایش، باب ۳۸).

این انجمن در ۷ مارس ۱۸۰۴ توسط گروهی از افراد از جمله ویلیام ویلبرفورس و توماس چارلز برای تشویق به «تیراژ و استفاده گسترده‌تر» از کتاب مقدس تشکیل شد.

غالباً بنیادگرایان دینی، در تمامی ادیان، از لحاظ سیاسی آگاهند. آن‌ها احساس می‌کنند که فرایندهای قانونی و دولتی باید آن شیوه زندگی را که آنان معتقدند از سوی خداوند تجویز و در کتاب مقدس ارائه شده، به رسمیت بشناسد. از دید آن‌ها دولت باید تابع خداوند باشد: البته این باور اساسی بیشتر ادیان است، اگرچه پیروان آن‌ها بر آن اصرار نمی‌ورزند.

سینگر در این فصل، تاریخچهٔ مختصری از گونه پرستی را از زمان کتاب مقدس تا دوران معاصر پیگیری کرده و علیه آن به استدلال می‌پردازد.

ایجاد الفبای اوستایی به دلیل نیاز به درست نوشتن متون اوستایی بود که تا آن زمان از سوی افراد از بر می‌شد و سینه به سینه به نسلهای بعد منتقل می‌گشت. مجموعه متونی که امروزه کتاب مقدس زرتشت را تشکیل می‌دهند نتیجه گردآوری آن در سده چهارم میلادی، شاید در دوران شاپور دوم ساسانی (۳۰۹ تا ۳۷۹ میلادی)، است. این احتمال می‌رود که زبان اوستایی تنها یک کار تک منظوره برای گردآوری اوستا به وسیلهٔ ساسانیان بوده باشد.

بهترین منابعی که ما را از چگونگی اعتقادات دینی شبه قاره هند در ادوار قدیم آشنا می‌سازد متن وداها خصوصاً کتاب مقدس ریگ‌ودا (۱۲۰۰ تا ۱۵۰۰ قبل از میلاد) می‌باشد. مطالعات نشان می‌دهد که ادیان هند از پرستش طبیعت و قوای طبیعی آغاز شده و رفته رفته با نفوذ تفکرات فلسفی و منطقی راه تکامل پیموده و پس از سیر و گذر از مرحلهٔ اوپانیشادها و ودانتا به صورت تفکر کنونی مذهبی هند درآمده‌است. ماکس مولر معتقد است که اساس مذاهب هند و اروپایی پرستش طبیعت بوده و نوع اعتقادات آن دوران، آینه صادقی است که معتقدات دینی ابتدایی انسان اولیه را به نمایش می‌گذارد در این مکتب، اساطیر محلی و زبان‌های قومی نقش ایفا نمی‌کنند.