پای انداز

برای سر و پای انداز او جهان سر نهاد و جهانبان کلاه

پای کوبان گشت گلشن کن که بهر مقدمت سبزه هر جای از حریر سبز پای انداز کرد

یاد ایامی که ما هم دستگاهی داشتیم بهر پای انداز جانان، اشک و آهی داشتیم

رشته ئی لؤلؤ ز بحر طبع موج افکن بر آر تحفه ئی از بهر پای انداز آن حضرت ببر

گریه مستانه‌ام در خانقه آورد زور زاهدان کردند پای انداز خم سجاده‌ها

اشعیای پیامبر چنین می‌نویسد: "بنابراین خداوند می‌فرماید: آسمان عرش من و زمین پای انداز من است، چه خانه‌ای برای من بنا خواهید کرد یا چه جایی برای آسایش من خواهد بود؟ تمام این‌ها را دست من ساخته‌است و تمام این‌ها از آن من است"

بساط اطلس گردون تراست پای انداز چو کفش تن ز مذلت به آستان چه دهی؟

نیست معلوم صراطت بجز از پای انداز چون قیامت که بود برهنگی برتن زار

کوچه ها شبها سفید از پرتو مهتاب نیست آسمان کردست پای انداز دستار مرا

ز صید لاغر من میهمانداری نمی آید خوشا کبکی که سازد سینه پای انداز شهبازش

می کند باد صبا اطلس گل پای انداز صوت بلبل چو کند مایل سیر چمنش