پادوسپان

پادوسپان

معنی کلمه پادوسپان در لغت نامه دهخدا

پادوسپان. ( اِخ ) فاذوسفان. پادوسبان. بادوسبان. لقب پادشاه اصفهان مقارن حمله عرب به ایران که سرداری بنام عبداﷲبن عبداﷲبن عبیداﷲ از جانب عمر مأمور جنگ وی شد. رجوع به مجمل التواریخ ص 276 شود. و فاذوسپان لقب چهار سردار بزرگ بود که انوشیروان مقرّر کرده بود و ایران را به چهارقسمت منقسم ساخت. و هر قسمت را به پاذوسپانی سپرد واین پاذوسپانان در پایتخت بودند و از طرف خود مرزبانان و استانداران و کنارنگان بکار حکومت محل می گماشتند و گویا پادشاه اصفهان مقارن حمله عرب که پادوسپان نامیده شده و عبداﷲبن عبداﷲبن عبیداﷲ مأمور جنگ با وی شده بود از فرزندان یکی از آن پادوسپانان بوده است. رجوع به متن و حاشیه آقای ملک الشعراء ص 276 و 277 مجمل التواریخ والقصص و رجوع به بادوسبان شود.

معنی کلمه پادوسپان در فرهنگ فارسی

رابه پادوسبانی سپرد
(صفت اسم ) در عهد ساسانی منصبی بود که تحت فرماندهی (سپاهبذ ) کار میکرد . قباد پدر انوشیروان چهار پاذگوسپان در کشور معین کرد . پادوسیان .
فاذوسفان پادوسبان

معنی کلمه پادوسپان در دانشنامه عمومی

پاذوسپان یا پاذگوسپان یا پاذگوس یا پایگوس یا پادوسپان یا پادوسبان، در زمان ساسانیان، معاون و تحت فرمان یکی از سپاهبذ های چهارگانهٔ کشور بود. چهار بخش کشور عبارت بوده اند: از اباختر ( شمال / طبرستان ) ، خوراسان ( خراسان، مشرق ) ، نیمروز ( جنوب ) ، خوروران ( خاوران، مغرب ) .
در دوران ساسانیان بیشتر مقام ها، از جمله پایه ها و درجات نظامی موروثی بودند. فرماندهٔ کل نیروهای مسلح ایران تا سدهٔ ششم میلادی و زمان خسرو انوشیروان، ایران سپهبد ( ایران سپاهبذ ) بود که از سوی انوشیروان این مقام ملغی شد.
انوشیروان، ایران را به چهار بخش تقسیم کرد و در رأس هر یک از این بخشها یک سپاهبذ ( سپهبد، فرماندهٔ لشکر ) جداگانه ای قرار داد. زیرا تمرکز قدرت نظامی در دست یک فرمانده، ممکن بود به کسب نیروی عظیم و طمع در تاج و تخت و وارد آوردن فشار بر شاهنشاه منجر گردد. همچنین یعقوبی ذکر کرده است که هر اسپهبد ( فرماندهٔ لشکر ) ، یکنفر پاذگوسپان تحت امر خود داشت. این پادشاه بود که چهار پاذگوسپان را در کشور معین می کرد.

جملاتی از کاربرد کلمه پادوسپان

استندار قباد یا استونداد سیزدهمین فرمانروای دودمان پادوسپانیان بود که میان سال‌های ۳۳۳ تا ۳۴۷ هجری در رویان حکومت داشت. وی در رقابت با دیگر اسپهبد معاصرش، شهریار دوم باوندی بود. شهریار باوند به کمک آل بویه توانست بر قسمت‌هایی از طبرستان مسلط شود و پس از آن به تحریک الثائربالله، از علویان شورشی در دیلم، پرداخت تا او را علیه آل زیار و پادوسپان بشوراند.
برج سنگی روستای میدانک مربوط به سدهٔ ۷ و ۸ است و در ۶۰ کیلومتری کرج واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۴ فروردین ۱۳۵۷ با شمارهٔ ثبت ۱۵۹۶ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. برج آرامگاهی میدانک یا برج تهمینه از مهم‌ترین آثار تاریخی آسارای کرج است. بنای آرامگاهی معروف به برج میدانک که در نزد اهالی به برج تهمینه شهرت دارد، مدفن یکی از قلعه‌بانان یا اعضای خاندان پادوسپان (۹۷۵- ۱۰۱۴ هجری شمسی) از حکام محلی منطقه رویان در خلال قرن‌های هشتم تا نهم هجری قمری است.