واللیل

عروة الوثقی که خواند عارفش حبل المتین سوره واللیل زلفش و آیت گیسوی اوست

شرحی از موی تو واللیل آمده آیتی در وصف رویت والضحی

در وصف روی و موی تو خوانند قدسیان هر صبح و شام سوره واللیل والضحی

قسم به موی تو یعنی به سوره واللیل که جز تو با کس دیگر دلم ندارد میل

سوره واللیل زلفش را بخوان وز رخ همچون مهش «وانشق » نگر

مفتی درس الهی صوفی صفِّ صفا معنی گیسوی او واللیل و عارض والضحی

دیوانیان عالم علوی بمشک ناب واللیل بر حواشی دفتر نوشته اند

ای که ندانی تو همی قدر شب سورهٔ واللیل بخوان از کتاب

مدام سوره واللیل ونور می خوانم به چهر وطره چوواللیل و سوره نوری

باز واللیل است ستاری او وان تن خاکی زنگاری او