نکوکار

هر احسان کاید از شاه نکوکار به صد چندان بود یوسف سزاوار

بد به جز جلف و بی‌خرد نکند که نکوکار هیچ بد نکند

این همه طیبت محضست‌که در دولت شاه گر همه کافر حربیست نکوکار افتد

از پیش این رئیس نکوکار پاک زاد افکنده سر، چو خائن بدکار می‌روم

تو نکوکار باش تا برهی با قضا و قدر چرا ستهی

ای دل چو شه ستوده آثار نماند وآن ماند کزو عدل نکوکار نماند

مر او را نکوکار زان خواندند که هرکس تن‌آسان ازو ماندند

ز شرش نکوکار ایمن بود ز خیرش بد اندیش ساکن بود

پیمبر گفت ای مرد نکوکار چرا می‌گرئی آخر این چنین زار

کای نکوکار ازاین تبه کردار از همه بیش دیده ام آزار