گزاینده

بگرید ترا آنک زاینده بود فزاینده بود ار گزاینده بود

بیفکند بر سینه ی نابکار سنانی گزاینده مانند مار

برافشاند بس بدرهٔ زر و سیم گرفت آن گزاینده مار از سلیم

به مارِ سیاهش تشّبه کنند اگر چه گزاینده نَبوَد چو مار

نه از تخم ایرج جهان پاک شد نه زهر گزاینده تریاک شد

بگفت آن گزاینده پیغام اوی همانا که بد زان سخن کام اوی

طعنهٔ دشمنان گزاینده است طیبت دوستان بنگزاید

چو سودابه او را فریبنده گشت تو گفتی که زهر گزاینده گشت

ازو یک زمان شیروشهدست بهر به دیگر زمان چون گزاینده زهر

که: ای داور عهد وای شاه شهر نمانده نمی ز آن گزاینده زهر