چرخ کار

غره مشو گر ز چرخ کار تو گردد بلند زانکه بلندی دهد، تا بتواند فکند

ز چرخ کار به جز تاب و پیچ نیست خوش آن که پیکرش را به گرداب می به تاب انداخت

دشمنت نقشی نزد کز طاس چرخ کار خود چون مهره در ششدر نیافت

گر هفت چرخ کار رما سر به ره نکرد زان لب سه بوسه کار مرا سر به ره کند

کار فرمای چرخ کار افزای نسق آرای ملک بار خدای

غره مشو گر ز چرخ کار تو گردد بلند زانک بلندت کند تا بتواند فکند

یکی حلقه زرین بدی ریخته ازان چرخ کار اندر آویخته

از گشت چرخ کار به سامان نیافتم وز دور دهر عمر تن آسان نیافتم

ز چرخ کار مرا رونقی پدید آمد که با وصال و جمال تو کارکار من است

کشیدن چنان چرخ کار منست مرا هست موم ار ترا آهنست