پاکند

دوستانش در فنای دهر دورند از فنا دشمنانش در رجای خوف پاکند از رجا

آنها همه مهاجر پاکند و صاف قلب وجدان جمله پاکتر، از پیکر پری

شکرایزد را که فرزندان تو همچون تواند زانکه ایشان در پاکند و تو بحر اخضری

که ختمند اولیای احمد پاک همه پاکند از آلایش خاک

ز قید طبع و کید نفس پاکند به راه درد و کوی عشق خاکند

شور طلب همچو شمع قطع نگردد ز ما پاکند ایجاد اگر سر به بریدن دهیم

بندگانت همه مردانه و پاکند ولیک پاک و مردانه تر از جمله شه دوره ماست