پاک گوهری

دی کرد التماس ز من پاک گوهری کای رند بهر ما صفت زاهدان مگو

ز پاک گوهری از دست چرخ خاتم شکل به خون دیده زدم غوطه چون عقیق یمن

چون عقده های آبله از پاک گوهری موقوف زخم خار بود نوبهار من

از پاک گوهری چو صدف در دل محیط گهواره ای است بهر یتیمان کنار من

هر نقش بد که رو دهد، از پاک گوهری بر خویشتن چو آینه هموار می‌کنم

بر روی آفتاب چو شبنم گشاد چشم هر پاک گوهری که دل از رنگ و بو گرفت

در دانه تو دید فلک پاک گوهری هر چند سعی کامل نشو و نما یکی است

پیوسته سرخ رو بود از پاک گوهری هرکس که چون شراب دلی شاد می‌کند

اگرچه میشمرندم ز دودمان اصیل که پاک گوهری و، پاک زاد و پاک نژاد

گنجینه جواهر ما پاک گوهری است نقدی که در خزانه ما هست بی زری است