هاتف غیبی

دوش هاتف غیبی حل این معما کرد سود هر دو عالم یافت هر که با تو سودا کرد

آواز داد هاتف غیبی حذر کنید! کامد حریف مست دگر بار نیم شب

بگیر گوشه باغی و دامن چمنی مرا ز هاتف غیبی چنین به گوش آمد

صلای هاتف غیبی رسید او را به گوش جان که ای طاوس باغ جنت ای مرغ جنان پیما

هر آنگهی که درین صفّه آشیان سازم مرا ز هاتف غیبی بگوش جان آید

دل را که بود معتکف آستان شوق آمد ندای هاتف غیبی بگوش جان

مرا از هاتف غیبی دمادم رسد این نکته چندین سال و ماهست

ناگهان از هاتف غیبی بگوش جان من در میان خواب و بیداری رسید اینخوش خطاب

در این مضیق تفکر ز هاتف غیبی به گوش جان من آمد یکی خجسته ندا

داد دوشینه مرا هاتف غیبی آواز کای به زندان تن و طالب خلوتگه راز