نعره زنان

بر سر آن کوی او نعره زنان چون جان خویش جان مشتاقان جان را من فراوان یافتم

در باغ بیا تا که ببینی گل و بلبل از شوق همه نعره زنان جامه درانند

گل ز شوق رخ نو جامه درانست به باغ بلبل از مستی تو نعره زنان نیز چنان

ای بسا شب که من از آتششان همچو سپند بوده‌ام نعره زنان رقص کنان بر درشان

عالمی را لقمه کرد و در کشید معده‌اش نعره زنان هل من مزید

از بسکه شدم جامه دران نعره زنان هم دست و دلم از کار شد و تاب و توان هم

به قیامت ز لحد نعره زنان برخیزم چو سر خاک من ای دوست گذاری گذری

دل که بشد نعره زنان از پیش کون و مکان گشت و مکانش ندید

کشتگان نعره زنان یا لیت قومی یعلمون خفیه صد جان می‌دهد دلدار و پیدا می‌کشد

این جا پلنگ و آهو نعره زنان که یا هو ای آه را پناه او ما را که می‌کشاند