چاکان

پیرهن را چون قبا از سینه چاکان می کند از شراب لاله گون چون شاخ گل بالیدنش

گهی همدم تشنه کامان راغ گهی محرم سینه چاکان باغ

مرهم زخم جفای چند کس خواهد شدن طره او را یکی از سینه چاکان شانه است

ز ما سینه چاکان این تیره خاک شنید است صد نالهٔ درد ناک

بوی پیراهن یکی از سینه چاکان تو بود نکهت گل محرم چاک گریبانت نبود

یکی ازسینه چاکان می شمارد صبح محشر را جهانسوزی که من چشم ترحم دارم ازخویش

سینه چاکان محبت همه دانند که من سپر انداختهٔ تیغ دو ابروی توام

هر که باشد چون قلم از سینه چاکان سخن سرنمی پیچد به تیغ از خط فرمان سخن

سینه چاکان ترا از دل بی صبر و قرار چون جرس از در و دیوار فغان می خیزد

مشک را با سینه چاکان التفات دیگرست خاطر افگار می خواهد نسیم پیرهن