ناز و نیاز

به لطف و به قهر و به ناز و نیاز به رخسار تودیده کرده است باز

بی‌تماشا نیست حیرتخانهٔ ناز و نیاز عشق اینجا آه آهی دارد آنجا واه واه

کفایت است دلیل بقای ناز و نیاز فسانه‌ای که ز شیرین و کوه‌کن باقی‌ست

از این در کان به روی هر دو باز است ره آمد شد ناز و نیاز است

با ناز و نیاز بر نیایی منما به دلت دل خودم را

میان ما و تو ناز و نیاز بر طرف است به خود تو نیز بده بعد از این قرار دگر

زیر ران تو اسب ناز و نیاز خوش لگامی و تیز گامی باد

ای خوش آن دیده‌که درانجمن ناز و نیاز بال بلبل به نظر دارد و حیران‌گل است

خطش به تازه باعث ناز و نیاز شد کوتاه کرد زلف و حکایت دراز شد

چه رنگی بود جوش خلوت ناز و نیاز امشب تو می‌گردی عتاب از ناز و من تقصیر می‌گفتم