پاتوژن

سردهٔ باسیلوس شامل باکتری‌هایی است بزرگ و هوازی و گرم مثبت و میله‌ای که به‌صورت پشت سر هم قرار می‌گیرند. بسیاری از اعضای این جنس نظیر باسیلوس سرئوس و باسیلوس سوبتلیس به صورت ساپروفیت در خاک و آب و هوا و سبزیجات دیده می‌شوند. برخی از این باکتری‌ها به عنوان عامل بیماریزایی حشرات هستند مثل باسیلوس ترنجنسیس. این ارگانیسم قادر به ایجاد بیماری در انسان نیز می‌باشد. باسیلوس سرئوس قادر به رشد در غذاها بوده و به وسیله تولید انتروتوکسین مولد اسهال و توکسین تهوع زا ایجاد مسمومیت می‌نماید. باسیلوس آنتراسیس به دلیل ایجاد سیاه زخم پاتوژن عمده این جنس محسوب می‌شود.

باسیلوس آنتراسیس یک باکتری گرم مثبت میله ای شکل و عامل بیماری سیاه‌زخم، یک بیماری کشنده برای دام ها و گاهی اوقات انسان ها است. این گونه تنها پاتوژن اجباری باسیلوس ها است. لویی پاستور برای اولین بار این عامل را در گوسفندها مشاهده کرد و پس از چند سال توانست واکسن آن را تهیه کند. باسیلوس آنتراسیس هوازی-بی هوازی اختیاری است.

شَرپانتیه از سال ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۵ به عنوان دستیار آموزش دانشگاه در دانشگاه پیر و ماری کوری و از ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۶ به عنوان دانشجوی دکترا در انستیتو پاستور کار کرد. او به ایالات متحده نقل مکان کرد و به عنوان دانشجوی دکترا از ۱۹۹۶ تا ۱۹۹۷ در دانشگاه راکفلر در نیویورک کار کرد. در این مدت، شرپانتیه در آزمایشگاه میکروبیولوژی الین توومانن کار کرد. آزمایشگاه توومانن بررسی کرده‌است که چگونه پاتوژن استرپتوکوک پنومونیه از عناصر ژنتیکی متحرک برای تغییر ژنوم خود استفاده می‌کند. شَرپانتیه همچنین به نشان دادن چگونگی مقاومت به وانکومایسین در استرپتوکوک پنومونیه کمک کرد.