ناسپرده

معنی کلمه ناسپرده در لغت نامه دهخدا

ناسپرده. [ س ِ / س َ پ َ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) دست نخورده. بکر. که پای کسی بدان نرسیده باشد: مرغزاری ناسپرده. ( یادداشت مؤلف ).
- ناسپرده جهان ؛ نیازموده. دنیاندیده. کم سال. جوان که روزگاری دراز بر او سپری نشده باشد :
بدو گفت کای یادگار مهان
پسندیده و ناسپرده جهان.فردوسی.ز دست یکی ناسپرده جهان
نه گردی نه نام آوری از مهان.فردوسی.پدرمرده و ناسپرده جهان
نداند همی آشکار و نهان.فردوسی.
ناسپرده. [ س ِ پ ُ دَ /دِ ] ( ن مف مرکب ) مقابل سپرده. رجوع به سپرده شود.

معنی کلمه ناسپرده در فرهنگ فارسی

مقابل سپردن .

جملاتی از کاربرد کلمه ناسپرده

شکل او نابسوده دست صبا شبه او ناسپرده پای دبور
جوانی چنین ناسپرده جهان نه گردی نه نام‌آوری از مهان
من این کینه را ناوریده به جای بر و بومتان ناسپرده به پای
پدر مرده و ناسپرده جهان نداند همی آشکار و نهان
افتادگی خوش است که در روز بازخواست بیم حساب نیست به خود ناسپرده را
به اسب اندر آمد به کاخ بزرگ جهان ناسپرده جوان سترگ