معنی کلمه ناسپرده در لغت نامه دهخدا
- ناسپرده جهان ؛ نیازموده. دنیاندیده. کم سال. جوان که روزگاری دراز بر او سپری نشده باشد :
بدو گفت کای یادگار مهان
پسندیده و ناسپرده جهان.فردوسی.ز دست یکی ناسپرده جهان
نه گردی نه نام آوری از مهان.فردوسی.پدرمرده و ناسپرده جهان
نداند همی آشکار و نهان.فردوسی.
ناسپرده. [ س ِ پ ُ دَ /دِ ] ( ن مف مرکب ) مقابل سپرده. رجوع به سپرده شود.