مالابار

عصر اکتشاف طلوع سفرهای پیشگام پرتغالی‌ها و اسپانیایی‌ها در مسافت‌های طولانی را در جستجوی مسیرهای تجاری جایگزین به «هند شرقی» به دنبال داشت که با تجارت طلا، نقره و ادویه حرکت می‌کرد. در سال ۱۴۹۷، گفته می‌شود که واسکو دو گاما، کاشف پرتغالی، مسیر دریایی اروپا به هند را کشف کرد که به لطف ملوان کچی «کَنجی مالام»، که مسیر را از سواحل شرق آفریقا به او نشان داد، مسیر تاریخ را تغییر داد. موزامبیک به سمت کالیکوت در نزدیکی ساحل مالابار در هند حرکت می‌کند. بعدها، سلطان‌نشین گجرات با ناوگان دریایی عثمانی‌ها و مملوک‌های مصری به رهبری فرمانداران کل مالک عیاض و امیر حسین الکردی متحد شد و پرتغالی‌ها را در نبرد چائول در سال ۱۵۰۸ شکست داد که منجر به اولین شکست پرتغالی‌ها در دریا در اقیانوس هند شد.

این ایالت یک نوار خشکی دراز در امتداد دریای عرب است. کانال‌ها، دریاچه‌ها و رودخانه‌های زیادی در پشت خط ساحلی وجود دارد که در مجموع به عنوان پشت‌آب‌های کرالا شناخته می‌شوند. داخلهٔ کوهستانی بخشی از گهات غربی است و ساحل کرالا نیز بیشتر ساحل مالابار را تشکیل می‌دهد. حدود ۲۵ درصد از قلمرو کرالا جنگلی است. جانوران آن شامل ببر، فیل، خرس تنبل، گوزن خالدار، گورخر و پلنگ است. پارک طبیعی اصلی ایالت، پارک ملی پِریار است.

این کشتی در سال ۱۸۳۸ در مالابار در نزدیکی جزیره پرنس ادوارد به گل نشست و آسیب دید که باعث از دست دادن دو نفر از خدمه‌اش شد. اما در همان سال دوباره شناور شد و به سوی سه رودخانه در کانادای سفلی یدک کشیده شد.

ساحل مالابار هند جنوبی و مردم تامیل در سن سنگام با دنیای یونانی-رومی تجارت می‌کردند. آنها با فنیقی‌ها، رومی‌ها، یونانی‌ها، عرب‌ها، سوری‌ها، یهودیان و چینی‌ها در ارتباط بودند.مناطق جنوب آسیا، در درجه اول هند و پاکستان امروزی، برآورد شده‌است که بزرگ‌ترین اقتصاد جهان را بین قرن‌های ۱ تا ۱۵ میلادی داشته‌اند، که بین یک سوم و یک چهارم ثروت جهان را تا زمان یورش مغول‌ها شامل می‌شده، که به سرعت در طول حکومت انگلیس کاهش یافت.