هفتاد و دو ملت

عشق تو شک انداخت به هفتاد و دو ملت حقیت آیین خود از کیش برآورد

بیا برگو که از یک دین احمد کز او هفتاد و دو ملت برآمد

روی هفتاد و دو ملت جز در آن درگاه نیست عالمی سرگشته اند و هیچ کس گمراه نیست

یک عین که جز او نیست در ظاهر و در باطن هفتاد و دو ملت شد ترسا و یهود آمد

محرمان حرم دل ز سر صلح و صلاح راه هفتاد و دو ملت به یک افسانه زدند

می کشد غیرت هفتاد و دو ملت صائب هر که چون پیر خرابات ز خوش مشربهاست

سردار نهان و فاش نامی کم و بیش مسرای ز هفتاد و دو ملت پس و پیش

آن که در چنبر عشقت ننهد گردن طوع خونش در مذهب هفتاد و دو ملت هدر است

تا مرا عشق تو، ای خسرو خوبان به سر است پند هفتاد و دو ملت به برم بی‌اثر است

مجو غیر از علی در کعبه و دیر که هفتاد و دو ملت جز علی نیست