نادرا

معنی کلمه نادرا در لغت نامه دهخدا

نادرا. [ دِ ] ( اِخ ) از شاعران شیراز و معاصر با صفویه است. میرزاطاهر نصرآبادی آرد: «در فن سیاق آگاه است و رساله ای جامعه در آن باب نوشته است ، مدتی قبل از این در لباس فقر و فنا به اصفهان آمده به قصد زیارت عتبات عالیات روانه شده در کرمانشاه نواب شیخ علیخان او را نگاهداشت مدتی در خدمت ایشان بود از آنجا دلگیر شده به مشهد مقدس رفت و از آنجا به هرات رفت و باز به اصفهان آمد شور فقر و فنا بر سرش افتاد و به کلاه نمد رشک فرمای صاحبان افسر شد اکثر اوقات به مسجد لنبان آمده از صحبت او فیض وافر می بردیم تاعالی حضرت نواب قلی بیک خلف نواب شیخ علیخان داروغه ٔقزوین شد و مشارالیه را همراه برد و به امر وزارت خود سرافرازی بخشید و الیوم در خدمت ایشان است و چیزی که بخاطرش نمیرسد درویشی و درویشان است » . و نیز رجوع شود به صبح گلشن. اینهم نمونه ای از اشعار وی به نقل میرزا طاهر نصرآبادی :
ساغر صافی دلان از باده هرگز پر نشد
روشن است این معنی سربسته از جان حباب.گزندی از ستمکاران نباشدخاکساران را
ز ناهموار سایه بر زمین هموار می افتد.به هر چه دست زنی دامن عنایت اوست
ز هر دری که درآیی گدای این کوئی.
( نادراً ) نادراً. [ دِ رَن ْ ] ( ع ق ) گاهگاه. اتفاقاً. ( ناظم الاطباء ). لایکون ذلک الا نادراً؛ ای فیما بین الایام. ( اقرب الموارد ). ندرةً. بندرت. به نادر.

معنی کلمه نادرا در فرهنگ فارسی

بندرت ندره اتفاقا.
از شاعران شیراز و معاصر با صفویه است .

جملاتی از کاربرد کلمه نادرا

هرکه تنها نادرا این ره برید هم به عون همت پیران رسید
کر خط تو دیده بنده نادرا بر خط تو سجده کرده ظاهرا
سپس ملاحظه نماید نعمتهای فراوان و کرامتهای بی پایان را که در دنیا به بندگان خود نموده، حتی اینکه هر چیزی که از برای ایشان ضروری است آماده کرده، اگر چه چیزی باشد که گاهی نادرا به احتیاج شود در امور دنیای ایشان.
خطر او بود دو صد چندان نادرا یابد او ز خوف امان