گل پاک

چشم شبنم در هوای لاله زارش می پرد دامنی از دامن گل پاک تر دارد هنوز

گر جامه چو گل پاره بود عیبی نیست شرطست دلی که همچو گل پاک بود

نوشیده چمن دردی جام طربش را با دامن گل پاک نموده ست، لبش را

برد هر کس لباس خود به شستن شود چون غنچه گل پاک دامن

در نگارستان تهمت دامن گل پاک نیست گر همه پیراهن یوسف بود، بی چاک نیست

جامه گلگون، روی آتشناک از گل پاک تر جامه آتشناک و رو از جامه آتشناک تر

گر نه سرچشمه ز گل پاک شود چه عجب ز آب که گلناک شود

مشرق خورشید را فیض گریبان تو نیست دامن گل پاک اگر باشد، چو دامان تو نیست

ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی آیینه لعبتان افلاک شوی

گر بدامن گردی از آن رهگذر می بایدت دامنی از دامن گل پاک تر می بایدت