پای پیل

نگردد هیچ بد خواهی بر او چیر جهد از پای پیل و از دم شیر

مور کی جنس جبرییل بود؟ پشه کی مرد پای پیل بود؟

رخ سوی شاه شرع نهادم پیاده لیک در پای پیل ماندم از آن کم فرس نبود

گر تو می‌خواهی که بر دریا چو موری بگذری نعل زن بر پای پیل و در میان نیل زن

ز رنج خمار آن چنانم ضعیف که در پای پیل است مور نحیف

ز نعل ستوران وز پای پیل جهان شد بکردار دریای نیل

سویم وزیر و بیدق آن شه روان چو کرد هشتم به پای پیل تن اسبش رخ و سرا

سزد که چون شه شطرنج دستبرد اجل به پای پیل کند ماتشان چون خذلانی

به گردن شتر اندر شراب زربخشی به پای پیل گه خشم خصم فرسایی

به مالش رشک پای پیل گشته به کشتن دست عزرائیل گشته