وقایع نگاری

در وقایع نگاری کیلوا، آمده‌است که مسلمانان شیرازی در نتیجه یک خشکسالی سخت از فارس مهاجرت نموده و با توجه به آوازه ای که از سیاحان فارسی از زنگبار یا زنگستان (سرزمین سیاهان) شنیده بودند سفر به زنگ را بر سفر به هند ترجیح دادند و این مسلمانان پس از ماه‌ها سفر دریایی بالاخره در کیلوا ساکن شدند و محلی را ساختند که برخی از مساجد و خانواده‌های مسلمان هم‌اکنون در آنجا اقامت‌دارند.

او از ۱۱ سالگی به عنوان یک سامورایی وارد خدمت شد و در سن ۱۶ سالگی اولین رهبری خود را در نبرد گرفت. او به همراه هوندا ماسانوبو به عنوان یکی از با تجربه‌ترین و قابل اعتمادترین مشاوران ایه‌یاسو در نظر گرفته شد. او در تاریخ بیشتر به خاطر از بین رفتن حرفه سیاسی خود به دلیل حادثه اوکوبو ناگایاسو شناخته می‌شود، که باعث شد او را از کنترل بیشتر حوزه‌های خود محروم کرده و توسط شوگون سالاری تبعید شود. او همچنین به‌خاطر کارش در وقایع نگاری میکاوا مونوگاتاری، که تاریخ به قدرت رسیدن توکوگاوا ایه‌یاسو و اولین شوگون توکوگاوا را ثبت می‌کرد، شهرت دارد.

سوابق تاریخی در طول سلطنت آنجانگ به ندرت در سراسر آسیای شرقی با برخی علائم اشتباه در مورد مرگ او یافت می شود: کتاب لیانگ که در سال ۶۳۵ تکمیل شد، می گوید که آنجانگ در سال ۵۲۶ درگذشت، اگرچه اعتقاد بر این است که تاریخ واقعی حدود پنج یا شش سال بعد است. وقایع نگاری ژاپنی نیهون شوکی به نقل از بکجه بونگی می گوید آنجانگ در میان هرج و مرج خونین کشته شد، که نشان می دهد سال های پایانی سلطنت او ناپایدار بوده است. از آنجایی که هرج و مرج همچنین پایان سلطنت برادرش آن‌وون را نشان می‌دهد، حدس زده می‌شود که مسائل جانشینی قبلاً در میان اشراف گوگوریو ریشه دوانده بود.