واصب
معنی کلمه واصب در فرهنگ فارسی
معنی کلمه واصب در دانشنامه اسلامی
ریشه کلمه:
وصب (۲ بار)
«واصِب» در اصل از مادّه «وصوب» به معنای بیماری های مزمن و به معنای دوام گرفته شده است، و بعضی آن را به معنای «خالص» تفسیر کرده اند (طبعاً تا چیزی خالص نباشد دوام پیدا نخواهد کرد) و ممکن است تعبیر آیه فوق اشاره به هر دو جهت باشد، یعنی همیشه و هر زمان دین خالص از آن خدا است، و کسانی که دین را به معنای اطاعت گرفته اند، «واصِب» را به معنای واجب دانسته اند یعنی تنها باید اطاعت فرمان خدا کرد. در روایتی می خوانیم: شخصی تفسیر این جمله را از امام صادق(علیه السلام)سؤال کرد، امام فرمود: «واصب» یعنی واجب.
. وُصُوب به معنی ثبوت و دوام است «وَصَبَ الشَّیْءُ وُصُوباً: دام وَ ثَبَتَ» یعنی شیاطین از هر طرف زده میشوند تا مطرود گردند و برای آنهاست عذاب دائم. . دین به معنی طاعت و بندگی است یعنیاطاعت و بندگی بطور همیشه برای اوست و نباید جز او را بپرستید. آنچه در آسمانها و زمین است ملک اوست و بندگی همیشه برای اوست آیا از غیر خدا میترسید و پرهیز میکنید؟! این لفظ فقطدوبار در قرآن آمده است .
جملاتی از کاربرد کلمه واصب
همسر اول احمد نیهاد سفیرو خانم بود. او در ۱۵ اوت ۱۸۸۴ در ازمیر به دنیا آمد. آنها در ۷ فوریه ۱۹۰۲ در کاخ چراغان، در دوران حبس خانواده سلطان مراد ازدواج کردند. وی در ۳ اکتبر ۱۹۰۳، تنها پسرشان، شاهزاده علی واصب را به دنیا آورد، یک سال قبل از پایان مصیبت آنها در کاخ چراغان در سال ۱۹۰۴. سفیرو خانم در مارس ۱۹۲۴، احمد و پسرشان را در تبعید همراهی کرد و در ۱۵ نوامبر ۱۹۷۵ در اسکندریه مصر درگذشت.