نفس پرست

معنی کلمه نفس پرست در لغت نامه دهخدا

نفس پرست. [ ن َ پ َ رَ ] ( نف مرکب ) هوسباره. شهوت باره.که متابعت هوای نفس کند. که مطیع نفس اماره باشد.

معنی کلمه نفس پرست در فرهنگ عمید

۱. آن که خود را دوست دارد.
۲. کسی که به میل هوا وهوس خود رفتار کند.

جملاتی از کاربرد کلمه نفس پرست

دانی که پاسبان حضرت کیست؟ غلام صفت قهر است که قَدْ اَلف دارد که ابلیس است. در پیش آید، و باشد که راه برایشان بزند تا آن بیچارگان در عالم نفی «لا» بمانند و هوا پرستند و نفس پرست باشند، «أَفَرَأَیتَ مَنِ اتَّخذَ إِلهَهُ هواهُ» همین معنی دارد. مگر که این معنی نشنیده‬ای؟ بگوش هوش بشنو:
تا پاک نگردد دل این نفس پرست دستم ندهد بر سر کوی تو نشست
بناله گفتند ای سفلکان نفس پرست بگریه گفتند ای جاهلان دون پرور
نعمت عشق حرام است بر آن نفس پرست که کشد بار غم دوست به اندوه ناکی
گاهی از کسب شدی نفس پرست گشتی از کد یمین آبله دست