محمد بن علی

ستوده صاحب سرور محمد بن علی که زین ملت از ا و با نفاذ و تمکین است

قوام دولت دنیی محمد بن علی که می‌درخشدش از چهره فر یزدانی

از محمد بن علی باقر درباره آیه «و واعدنا موسی أربعین لیلة» نقل شده‌است: علم و تقدیر الهی این بود که سی شب باشد؛ سپس بدا حاصل شد و ده روز اضافه شد؛ پس میقات موسی (ع) چهل شب شد.

حکیم شمس الدین، محمد بن علی نام و لقبش بوده. در بخارا تحصیل کمالات نموده. از فحول حکماء و شعرای آن زمان محسوب شده. در ایام شباب با وجود فضایل ادراک متعالی اغلب اشعارش به طریق مهاجا و هزالی واقع آمده. بالاخره از فیضِ صحبت جناب حکیم سنایی از اهاجی رکیکه تائب و به تحصیل مراتب عالیه راغب گردید. زیارت حرمین الشریفین را دریافت و در سنهٔ پانصد و شصت و نه به عالم دیگر شتافت. گویند نسبتش به حضرت سلمان رضی اللّه عنه می‌رسد. از اوست:

قاضی بیضاوی صاحب تصانیف مشهور - از آن جمله الغایه فی الفقه، شرح المصابیح، المنهاج، الطوالع، المصباح فی الکلام، و مشهورترین تصنیفاتش در این زمان انوار التنزیل - نامش عبدالله، لقبش ناصرالدین و کنیه اش ابوالخیربن عمر بن محمد بن علی بیضاوی است. وی از بیضاء، روستائی از روستاهای شیراز است.

سپهر مجد و معالی محمد بن علی جهان جود و مکارم عزیز مصر کرم

احمد بن محمد سُلَمی شهرت‌یافته ابن الهائِم (۱۳۹۷-۱۴۸۲م) (نسب کامل: شهاب‌الدین ابوالعباس احمد بن محمد بن علی بن محمد بن الهائم سُلَمی منصوری) شاعر مصری بود.

علی ابن مهزیار اهوازی، که در قرن سوم قمری می‌زیسته است، از فقها و محدثان معروف شیعه و از نزدیکان چهار امام تشیع یعنی علی بن موسی (الرضا)، محمد بن علی (الجواد)، علی بن محمد (الهادی)، و حسن عسکری بوده و احکام دینی را نزد آن‌ها فرا گرفته است.

از بزرگان مشایخ بود و از زهاد ایشان. احمد خضرویه را دیده بود و با محمد بن علی صحبت داشته. وی را کتب است اندر آداب و معاملات و مشایخ رحمهم اللّه وی را مؤدِّب الاولیاء خوانده‌اند.