واختر

وی توانست به مدت ۴ سال از دست مقام‌های متفقین فرار کند. در سال ۱۹۴۹، واختر توسط اسقف طرفدار نازی اتریش، آلوئیس هودال، در واتیکان پناه داده شد و در همان سال، در ۴۸ سالگی، بنا بر گزارش‌ها به دلیل بیماری کلیوی درگذشت.

خرمن مه را اگر گردون که واختر جوست تو برو بگذر چو باد ودانه یی زآن برمگیر

شب تا به سحر به چشم گریان اختر شمر است واختر افشان

سپهر خیره که آیا در این سترگ نبرد که راست اخگر ادبار واختر اقبال

من قرعه زنان به آنچنان فال واختر به گذشتن اندران حال

گیتی بطبع عنصریت گشته ی مدح گوی واختر برای انوریت گشته مدح خوان

آنجاست نزهت دل و دانش که روی تست وانجاست قبلة مه واختر که رای تست

به فر کیی واختر خوب و بخت ز ضحاک تازی ستد تاج و تخت

چون حباب آب واختر برسما موج صوف و نقش آن کمخا خوش است

جهان ستانا بردعوی جهانداریت سپهر واختر وارکان همی کنند اقرار

بارون اوتو گوستاو فون واختر (۸ ژوئیه ۱۹۰۱، وین، اتریش-مجارستان - ۱۴ ژوئیه ۱۹۴۹، رم، ایتالیا) وکیل اتریشی، سیاستمدار نازی و یکی از اعضای عالی‌رتبه اس‌اس بود.

گریه دارد،دست بر سر می زند آتش اندر چرخ واختر می زند

در سال ۱۹۴۰، ۶۸٬۰۰۰ یهودی از کراکوف اخراج شدند و در سال ۱۹۴۱ گتو کراکوف برای ۱۵٬۰۰۰ یهودی باقی مانده با حکم وی ایجاد شد. پس از پایان جنگ، در ۲۸ سپتامبر ۱۹۴۶، دولت لهستان از فرماندار نظامی منطقه اشغالی توسط ایالات متحده درخواست کرد که واختر را به دلیل «کشتار، تیراندازی و اعدام» اینکه «تحت فرمان او در ناحیه گالیسیا بیش از صد هزار شهروند لهستانی جان خود را از دست دادند» به لهستان تحویل دهد.