نصیحتگر

آتش بیتابی من بس بلند افتاده است ای نصیحتگر به فکر دامن افشانی مباش

گشته از عاقبت کار آگاه غم خور خلق و نصیحتگر شاه

اگر عقل نصیحتگر نهد بنیاد مستوری به یک جرعه شراب تلخ بنیادش براندازیم

به نصیحتگر دل‌شیفته می‌باید گفت برو ای خواجه که این درد به درمان نرود

چاره سودای ما پند نصیحتگر نکرد تلخی دریا علاج خامی عنبر نکرد

تو دانی که فرزین این رقعه‌ای نصیحتگر شاه این بقعه‌ای

گوشش از قول نصیحتگر کر رام با زمزمه رامشگر

پژوهنده رای شاه عجم نصیحتگر شهریار زمن

بداندیش او بجان، بدی خواه او بتن نکو خواه او زیسر، نصیحتگر از یسار

شد یکی صد شورش عشق از نصیحتگر مرا کشتی از باد مخالف گشت بی لنگر مرا