کارل مارکس

برلین روش تحلیل سیاسی، ادبی و زندگی‌نامه نویسی را به گونه‌ای در هم آمیخته‌است که فقط تعداد معدودی از چهره‌های دانشگاهی توانایی آن را داشته‌اند. نوشته‌هایی در معرفی الکساندر هرتسن، وی.جی.بلینسکی، ویکو، یوهان گئورگ‌هامان و کارل مارکس از این دسته‌اند.

باور همچنین مشهور به ارتباط و سپس گسست از اندیشه کارل مارکس و فردریش انگلس، و حرکت به سوی اندیشه نیچه و ماکس اشتیرنر است. او در دهه ۱۸۴۰ کار روی یک سری فرضیه را آغاز کرد که عیسی را یک شخص غیر تاریخی حاصل ادغام الهیات یهودی، یونانی و رومی می‌دانست. او از نخستین مدعیان نظریه افسانه بودن مسیح بود.

کتاب با هدف نقد نظریه‌های هگلی‌های جوان نوشته شده‌است و در عین حال بخش مهمی از آن بازگویی نظریه تاریخ کارل مارکس «فهم ماتریالیستی تاریخ» است. از زمان انتشار کتاب، پژوهشگران مارکسیست این کتاب را به دلیل اینکه جامع‌ترین و جزئی‌ترین بیان نظریه تاریخ مارکس را ارائه می‌کند بسیار ارزشمند دانسته‌اند.

باورک از اولین اقتصاددانانی بود که در مورد دیدگاه‌های کارل مارکس با جدیت بحث کرد. او این نکته را مطرح کرد که وجود بهره به دلیل استثمار کارگران نیست. کارگران تنها در حالتی می‌توانستند مالک تمام آنچه که تولید کرده‌اند شوند که تولید فرایندی مستقیم و آنی می‌بود، ولی به عقیده بوهم - باورک چون تولید غیرمستقیم و زمان بر است، مقداری از تولید که مارکس آن را از آن کارگران می‌دانست باید صرف غیرمستقیم بودن تولید شود، به این معنا که باید صرف سرمایه شود.

همان‌طور که از عنوان و شعار("از شرر آتشی شعله‌ور خواهد گشت" ∗) این روزنامه برمی‌آید، نگارش گران آن درصدد ایجاد و پخش منظم تئوری‌ها و ایدئولوژی‌های انقلابی خود و افزایش آگاهی طبقاتی بین کارگران و درنهایت شعله‌ور کردن مبارزه سیاسی و انقلاب بودند.نویسندگان مشهور این روزنامه چون لنین و پلخانف و تمام اعضای هجرت کردهٔ حزب سوسیال دموکرات کارگری روسیه، سعی در براندازی حکومت تزار نیکلای دوم داشتند و خواهان برپایی حکومتی سوسیالیستی براساس اندیشه‌های کارل مارکس و فردریش انگلس بودند.