پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی

معنی کلمه پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در دانشنامه آزاد فارسی

سازمانی تحقیقاتی در زمینۀ علوم انسانی. در ۱۳۶۰ش با نام موسسۀ مطالعات و تحقیقات فرهنگی از ادغام چند مؤسسه پژوهشی با نام های انجمن حکمت و فلسفه ایران، بنیاد شاهنامۀ فردوسی، بنیاد فرهنگ ایران، بنیاد فرهنگ و هنر ایران، پژوهشکدۀ علوم ارتباطی و توسعۀ ایران، فرهنگستان زبان ایران، فرهنگستان علوم ایران، مرکز اسناد فرهنگی آسیا، مرکز ایرانی تحقیقات تاریخی، و مرکز ایرانی مطالعۀ فرهنگ ها تأسیس شد. در ۱۳۶۹ش پس از تغییرات سازمانی و تشکیلاتی از سوی شورای گسترش آموزش عالی، عنوان پژوهشگاه یافت. در ۱۳۷۳، شورای عالی پژوهشگاه که از بخش های تشکیل دهندۀ آن است، برای تأکید بر گرایش علوم انسانی در تحقیقات پژوهشگاه، عنوان پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی را برای آن برگزید. تشکیلات آن علاوه بر شورای عالی پژوهشگاه، از هیئت امنا، ریاست پژوهشگاه، شورای پژوهشی، حوزۀ معاونت ها، پژوهشکده ها، گروه های مستقل تحقیقاتی، مراکز اسناد فرهنگی آسیا، کتابخانه ها، مرکز رایانه، انتشارات و روابط عمومی تشکیل شده است. پژوهشکده های آن عبارت اند از ادبیات، زبان شناسی، تاریخ و فلسفۀ علوم، علوم و ادیان، علوم اجتماعی و مطالعۀ فرهنگ ها. دو دوره برنامۀ آموزشی شامل دورۀ تحصیلات تکمیلی و دوره های آزاد آموزشی دارد. در چند سال اخیر، انجمن حکمت و فلسفه ایران از پژوهشگاه جدا و سازمانی مستقل شده است.

معنی کلمه پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] «پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی» نهادی پژوهشی است که به طور عمده، وظیفه تحقیق در علوم انسانی و انجام مطالعات فرهنگی را بر عهده دارد. به نحوی که اکثر اساتید برجسته حوزه علوم انسانی در کارنامه خود ارتباط مؤثری با این نهادی پژوهشی است که به طور عمده، وظیفه تحقیق در علوم انسانی و انجام مطالعات فرهنگی را بر عهده دارد. به نحوی که اکثر اساتید برجسته حوزه علوم انسانی در کارنامه خود ارتباط مؤثری با این پژوهشگاه داشته اند.
در سال 1360 با ادغام 12 مؤسسه پژوهشی، نهادی با عنوان «مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی» وابسته به وزارت فرهنگ و آموزش عالی تشکیل شد. در سال 1369 پس از تغییر تشکیلات سازمانی، این مؤسسه با تصویب شورای گسترش آموزش عالی عنوان «پژوهشگاه» را دریافت کرد که تشکیلات سازمانی آن در خرداد ماه 1372 به تصویب نهایی سازمان امور اداری و استخدامی کشور رسید.
در این مدت نیز پژوهشگاه هایی به آن اضافه شده و یک مؤسسه از آن منشعب شد. در سال 1373 شورای عالی پژوهشگاه به منظور تأکید بر گرایش علوم انسانی و مسائل فرهنگی در تحقیقات پژوهشگاه، عنوان «پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی» را برای این نهاد پیشنهاد کرد که مورد تصویب شورای گسترش آموزش عالی قرار گرفت.
در حال حاضر این پژوهشگاه دارای پژوهشکده زبان و ادبیات فارسی، پژوهشکده اندیشه سیاسی در اسلام، پژوهشکده تاریخ، پژوهشکده زبان شناسی، پژوهشکده علوم اجتماعی، پژوهشکده مطالعات فرهنگ ها، پژوهشکده مطالعات تطبیقی اقتصاد، گروه بررسی مسائل زنان، گروه علم و دین، گروه فکرپروری برای کودکان و نوجوانان، گروه غرب شناسی، گروه فلسفه و کلام، مرکز تحقیقات امام علی علیه السلام، مرکز اسناد فرهنگی آسیا و شورای بررسی متون است.
گفتنی است در حال حاضر پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در بعضی رشته ها در سطح کارشناسی ارشد و دکتری اقدام به پذیرش دانشجو می کند.

جملاتی از کاربرد کلمه پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی

ثابتی تحصیلاتش را در رشته علوم سیاسی در دانشگاه تهران و پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی انجام داد. او فعالیت سیاسی را در دوران دانشجویی آغاز و به عنوان دبیر سیاسی بسیج دانشجویی دانشگاه تهران فعالیت کرد. وی سپس از سال ۱۳۹۴ تا ۱۳۹۷ در دفتر سعید جلیلی، مشغول به کار شد و در کارگروه‌های دولت سایه جلیلی حضور یافت.
امیر حسین ثابتی منفرد در سال ۱۳۶۷ در تهران متولد شد. از خانواده و همسر او اطلاعات زیادی در دسترس نیست. ثابتی پس از شرکت در کنکور سراسری سال ۱۳۸۵، در رشته علوم سیاسی دانشگاه تهران پذیرفته شد. او در دانشگاه از فعالان بسیج دانشجویی بود. وی در سال ۱۳۹۰ وارد مقطع کارشناسی ارشد با گرایش مسائل ایران شد و دو سال بعد از پایان‌نامه‌اش با موضوع جنبش دانشجویی و انتخابات دفاع کرد. وی از مهر سال ۱۳۹۲ وارد مقطع دکتری در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی شد.
در جلسه شورای بررسی متون و کتب علوم انسانی وابسته به پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی که اعضای آن اساتید دانشگاه، محقق و مؤلف متون و کتب علوم انسانی و مترجم متون درسی رشته‌های مربوط هستند، چهار عنوان کتاب این انتشارات، برگزیده دانشگاهی اعلام شد.
امید طبیب‌زادهٔ قمصری (زادهٔ ۲۹ اردیبهشت ۱۳۴۰) زبان‌شناس و مترجم ایرانی، استاد زبان‌شناسی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی و عضو پیوستهٔ فرهنگستان زبان و ادب فارسی است. او تا سال ۱۳۹۵ عضو هیئت علمی دانشگاه بوعلی سینا بود. فعالیت‌های پژوهشیِ طبیب‌زاده عمدتاً در زمینهٔ وزن شعر فارسی و دستور زبان فارسی است و آثارش از جمله آثارِ منتخب در جشنوارهٔ نقد کتاب، کتاب سال ایران و جشنواره فارابی بوده‌است. او همچنین برخی از اشعار ویلیام شکسپیر را به فارسی ترجمه کرده‌است. طبیب‌زاده سردبیرِ نشریهٔ زبان و زبان‌شناسی است.
بروجردی اولین زنی است که به ریاست سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران درآمده است. وی پیش از این عضو شورای فرهنگی- اجتماعی زنان کشور و معاون فرهنگی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی است.
سومین ترجمه فارسی انجیل برنابا، از سعید کریم پور است که مستقیماً از روی ترجمه انگلیسی نسخه ایتالیایی و تطبیق آن با دو متن اصلی ایتالیایی و اسپانیایی انجام گرفته‌است. ترجمه فارسی کریم پور اولین و تنها ترجمه فارسی انجیل برناباست که مقدمه‌ای مبتنی بر جعلی بودن این انجیل بر آن نوشته شده‌است. این ترجمه را پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در سال ۱۳۹۳ منتشر کرده و در سال ۱۳۹۵ به چاپ دوم رسیده‌است.
ایران کلباسی (متولد ۱۰ آذر ۱۳۱۸، اصفهان)، زبان‌شناس ایرانی و استاد پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی است.