پرده سرا

چسان سوی پرده سرا آمدی همانا به بدرود ما آمدی

بسرا مطرب عشاق که مستان از ما دمبدم زمزمه ی پرده سرا می خواهند

ز پرده سرا نیز بیرون چمید به دنبال آن بانوان می دوید

خوشا بفصل بهاران فتاده وقت صبوح نوای پرده سرا در هوای پرده سرای

کنونکه پرده سرا زهره است و ساقی ماه شراب چشمه خورشید و آسمان شیشه

یزدجرد پسر خود بهرام را در موضعی دید از حرم خود که مناسب نبود وی را فرمود که بیرون رو و حاجب را سی تازیانه بزن و از در پرده سرا دور کن، و کسی دیگر را نام برد که وی را به جای او بنشان.

باید که بر آید چو برآید نفس صبح از پرده سرا زمزمه ی پرده سرایان

بگو که پرده سرا ساز را بساز در آرد مگر ترانه ئی از قول آن نگار بگوید

به آهنگ هر نغمه پرده سرا پری‌پیکران قامتان سرا

آن لحظه که سر مست من بی سر و پای زان پرده سرا برون شدم پرده سرای