نصرالله

عمدهٔ دیوان شاه نصرالله آنکه هست وقت هنر مقتدی گاه سخن موتمن

وی پس از پایان تحصیلات متوسطه، برای بالا بردن دانش موسیقی خود در سال ۱۳۳۳ به کلاس آزاد هنرستان موسیقی ملی رفت، که در آن زمان ریاست آن با علی رهبری بود، و مدت چهار سال و نیم در این هنرستان در کلاس عود زیر نظر نصرالله زرین‌پنجه مشغول فراگیری تکمیلی این ساز شد و ضمن فراگیری کامل ساز عود، نواختن پیانو را هم در این هنرستان آموخت، و موفق به دریافت دوره چهارساله لیسانس رشته کارشناسی موسیقی ملی گردید، او تنها خواننده موسیقی مردمی بود که فارغ‌التحصیل از هنرستان موسیقی شد.

قوای [۴۸]شاه‌ شجاع آنگاه روی به کابل نهاد و امیر دوست‌ محمد خان نیز آمادۀ جنگ شد؛ اما کار به مذاکره کشید و امیر پذیرفت که شاه شجاع را به رسمیت شناسد و خودْ وزیر او گردد. انگلیسیها نپذیرفتند و پیشنهاد کردند که امیر با خانوادۀ خود به هند رود و مقرری سالانه گیرد. امیر دوست‌محمد خان نپذیرفت و چون یاران خویش را نیز آمادۀ جنگ ندید، روانۀ ترکستان شد و به بخارا رفت[۴۹]؛ اما نصرالله خان، امیر بخارا، از او و همراهانش استقبال نکرد و حتى گفته‌اند می‌خواست آنها را به قتل آورد. امیر نیز ناچار با تحمل سختیهای فراوان از بخارا گریخت و به افغانستان بازگشت

امیر بیداریان‌نژاد یکی از نوازندگان ساز تمبک بود که در ۱۳۱۱ خورشیدی در محله سنگلج تهران به دنیا آمد. آموزش تمبک را نزد مرشد نصرالله (ضرب نواز زورخانه) آغاز کرد و در سال‌های بعد نزد حسین تهرانی تکمیل نمود.

جاء نصرالله ای شاه چو بنمودی روی آیة الکرسی تعویذ دو گیسوی تو باد

شها قبول کن از بنده وز نصرالله که هر دو ببده یکدرگهیم و یکدیوان

عارفا گر کاهلی آمد قران کاهلان جاء نصرالله آمد ابشروا جاء البشیر

که جز به بدرقهٔ رهنمای نصرالله که عمرها نتوانیم تا «اذاجا» رفت

همچنین ورژن دوم این اثر در سال ۱۳۹۹ هجری شمسی توسط نصرالله مدقالچی و جاوید آزاد بازخوانی شد.

ای نسیم صبحگاهی بر تو جان افشان کنیم گر کنی آگه ز حالم خواجه نصرالله را

از طرف ایران مظفرالدین‌شاه، امین‌السلطان، میرزا نصرالله مشیرالدوله و نظام‌الدین مهندس‌الممالک غفاری قرارداد را امضا کردند. مظفرالدین‌شاه این امتیازنامهٔ ۱۸ ماده‌ای را در کاخ صاحبقرانیه در تاریخ ۲۸ مه ۱۹۰۱ میلادی، برابر با ۷ خرداد ۱۲۸۰ خورشیدی، امضا نمود.

این چه می پوشی مپوشان ظاهر و مطلق بگو سنجق نصرالله و اسپاه شاه ماست این

حضرت نصرالله کز رای او روی تو شد چشمهٔ نور ای صنم

برج نصرالله مربوط به دوره افشار - دوره زند است و در شهرستان خاتم، بخش مروست، دهستان هرابرجان، روستای ترکان، محله علی ملا علی‌ها واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۲ دی ۱۳۸۶ با شمارهٔ ثبت ۲۰۴۶۳ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

انتصاب‌های جدید در باشگاه ادامه یافت و در ۱۸ اسفند نصرالله عبداللهی مدافع سال‌های دور و سرپرست استقلال در سال‌های بعد مجدداً به عنوان سرپرست برگزیده شد و فرزاد مجیدی، کاپیتان و دیگر بازیکن پیشین استقلال نیز به عنوان کمک سرپرست استقلال انتخاب شد. این نخستین مرتبه‌ای بود که پستی به عنوان کمک سرپرست در چارت سازمانی استقلال دیده شد. در ۲۳ اسفند میلیچ که در دی ماه ایران را به دلیل عدم دریافت مطالباتش ترک کرده بود به ایران بازگشت.

آیت نصرالله است رایت سلطان اویس گشت به برهان مبین آیت سلطان اویس

امیر عالم‌خان با نام اصلی سید محمد منغیت در ۳ ژانویه ۱۸۸۰ در بخارا به دنیا آمد. نسب او را سید عالم‌خان بن سید عبدالاحد خان بن سید مظفرخان بن سید نصرالله خان بن سید سعید حیدرخان بن شاه مراد غازی بن امیر دانیال خان گفته‌اند. او بخارایی (شاید ازبک) بود. از طرفی، دخترش شکریه رعد عالمی خود را اینگونه معرفی می‌کند: «من خود را یک دختر تاجیک دور از وطن احساس می‌کنم.» همچنین نشانه‌های فراوان دیگری هست دایر بر اینکه امیر همواره فارسی سخن می‌گفته و زبان دیوانی و رسمی او نیز فارسی بوده است. از این می‌توان این چنین نتیجه گرفت که امیر عالم‌خان واپسین امیر بخارا مانند بسیاری از امیران دیگر بخارا و سمرقند از نجیب‌زادگان خراسان و تاجیک بوده است.[نیازمند منبع]