نارد

اجل صاحب عادل که مثل او گیتی پدید نارد و ناورده صاحب اقبال

تا زبانهٔ صبح نارد چشمها را جز ضیا تا دهانهٔ شام نارد دیده‌ها را جز ظلم

هستند اگر نفوس اروپا چو مور نارد ایرانیان بنسبت ایشان فرشته اند

سر فرو نارد که نوشد آب خضر از جام جم درد نوشی کز سفال میکده ساغر کشید

جوزبن گویند نارد کمتر از سی سال بار تو کجا یابی از و بر، روزگار خود مبر

با خاک درت مشام ارواح سر در نارد به مشک اذفر

پیش تو کم از اناث حشمت و جاه رجال قدر تو نارد بیاد کیفر بر بدسگال

ز خوبی به خورشید نارد نگاه جهان تیره سازد به چشم سیاه

با غم عشق و گدائی جان ما سر فرو نارد بتاج کیقباد

یاد نارد از من مسکین، نپرسد حال من هم چنین یار است یارم، الغیاث ای دوستان