محمد بن عمر

معنی کلمه محمد بن عمر در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] محمد بن عمر (ابهام زدایی). محمد بن عمر ممکن است اشاره به اشخاص و شخصیت های ذیل باشد: • ابن شساه محمد بن عمر قرمطی اصفهانی، از محدّثین اصفهان• محمد بن عمر بحرق، بَحْرَقْ، جمال الدین محمدبن عمربن مبارک بن عبداللّه بن علی حِمْیَری حَضْرمی شافعی، عالم و صوفی عربستان جنوبی• محمد بن عمر بلقینی، محمد بن عمر از علما و قاضیان شافعی مصر در قرن هشتم و نهم• جمال الدین محمد بن عمر، جمال الدین محمد بن عمر بن احمـد بن هبـة اللّه بن محمد بن ابی جَراده ، فقیه ، ریاضیدان و شارح آثار ریاضی در قرن هفتم • محمد بن عمر کشی، از رجالیون مشهور شیعه• محمد بن عمر تونسی، از علمای دارای تألیفات طبی متعدد• محمد بن عمر جعابی تمیمی، اِبْن ِ جِعابی ، ابوبکر محمد بن عمر بن محمد تمیمی ۲۸۴- ۳۵۵ق / ۸۹۷ -۹۶۶م )، محدث و رجالی امامی• محمد بن عمر فخر رازی، ابوعبدالله محمد بن عمر بن حسین بن حسن بن علی طبرستانی رازی، فقیه، شافعی، فیلسوف، پزشک، ریاضیدان و منجم اهل سنت• ابن رسته ابوعبداللّه محمد بن عمر زهری اصفهانی، ابن رسته ابوعبداللّه محمد بن عمر زهری اصفهانی، از محدّثین اصفهان در قرن سوم هجری• ابن ابی جراده محمد بن عمر، یکی از شخصیت های خاندان آل ابی جراده• برهان الدین صدر جهان شمس الدین محمد بن عمر، فقیه و پیشوای دینی از شخصیت های خاندان آل برهان• نظام الدین محمد بن عمر آل برهان، از عالمان صاحب نام آل برهان• ابن قاضی شهبه شمس الدین ابوعبدالله محمد بن عمر، محمد بن عمر بن محمد بن عبدالوهاب ، ملقب به شمس الدین و معروف به ابن قاضی شهبه ، فقیه و نحوی ، یکی از شخصیت های خاندان اِبْن ِ قاضی ِ شُهْبه
...

جملاتی از کاربرد کلمه محمد بن عمر

ابومنصور حسین بن محمد بن عمر بن زَیله اصفهانی (؟ اصفهان_۴۴۰ق) ریاضی‌دان، موسیقی‌شناس و فیلسوف ایرانی است.
نسب کاملش «ابوبکر بن احمد بن علاءالدین بن محمد بن عمر بن ناصرالدین بن علی، بهرام‌آبادی» ذکر شده است؛ کنیهٔ ابوبکر نام اوست. خانواده‌اش از جایی به نام «بهرام‌آباد» در ایران بودند که به بازرگانی پیشه داشتند؛ از ثروتمندان وجیه در ایران و پس از مهاجرت، در سرزمین شام شمرده می‌شدند. ابوبکر خود در ۱۹ نوامبر ۱۵۶۰/ ۱ ربیع‌الاول ۹۶۸ق در دمشق زاده شد و همان‌جا پرورش یافت. در کودکی، پدرش درگذشت. در دمشق نزد حسن بورینی دانش فراگرفت سپس برای بازرگانی به مصر رفت و تحصیلات خود را آنجا در حین اشتغال ادامه داد. درگذشت او کمی پس از سال ۱۶۲۱م/ ۱۰۳۰ق روی داد.
جلال‌الدین بن هبةالله (۱۴۴۷ - ۱۵۱۰م) (نسب: ابوبکر محمد بن عمر نصیبی حلبی) قاضی، فقیه و شاعر شامی بود.