مامی

همواره تو این غارت دلها می کن هر بد که از آن بترنه با مامی کن

اسکارلت غمگین و تنها تصمیم می‌گیرد به تارا و آغوش پرستار کودکی اش مامی برگردد تا قدرت از دست رفته اش را به دست آورده و راهی برای برگرداندن رت پیدا کند.

امان خواست از میر و مامی نیافت تن آسایی از انتقامی نیافت

شدی خلاص دل ما ز ششدر غم و درد اگر که خال رخ اودوچار مامی شد

هرکه وحشت می کند ز آمیزش ما بیشتر دردل سودایی مامی کند جا بیشتر

اندروز در ۱۹۴۵ با مادر و ناپدری اش شروع به اجرای روی صحنه کرد و حدود دو سال این کار را ادامه داد. اندروز توضیح می‌دهد: «سپس روزی فرا رسید که به من گفته شدکه باید بعد از ظهر به رختخواب بروم چون قرار بود به من اجازهٔ خواندن با مامی و پاپ در عصر داده شود. او روی صندوق بزرگی می‌ایستاد تا قدش به میکروفون برسد و در زمانی که مادرش پیانو می‌زند آواز بخواند، گاهی تنها و گاهی با همصدایی ناپدریش.

وحشی مگو، بگو سگ کو ، بلکه خاک راه یعنی ز تو نوازش مامی مرا بس است

گفت دارم پدری عاجز و مامی بیمار که نیارند بپا خاستن از بستر خویش