یونیزاسیون

ذرات خنثی در این مورد عمدتاً مولکول‌های هیدروژن در یک ابر هستند که اگر به طور تصادفی با پلاسما جفت نشوند، دچار فروپاشی گرانشی می شوند. پلاسما از یون‌ها (بیشتر پروتون‌ها) و الکترون‌ها تشکیل شده‌است که به میدان مغناطیسی بین‌ستاره‌ای گره خورده‌اند و بنابراین در برابر فروپاشی مقاومت می‌کنند. در یک ابر مولکولی که یونیزاسیون کسری بسیار کم است (یک در میلیون یا کمتر)، ذرات خنثی به ندرت با ذرات باردار مواجه می‌شوند و بنابراین به طور کامل مانع فروپاشی آن‌ها (توجه داشته‌ باشید که اکنون سقوط دینامیکی است، نه سقوط آزاد) در یک ستاره نمی‌شوند.

انرژی لازم برای یونیزاسیون در نیم‌رسانا و

آشکارسازهای نوری برای تشخیص دودهای دارای ذرات درشت نسبت به آشکارسازهای یونیزاسیون مناسب‌ترند.

مقدار انرژی لازم برای جدا کردن یک مول الکترون از یک مول اتم در حالت گازی و تبدیل آن به یک مول یون یکبار مثبت (کاتیون) در حالت گازی را انرژی یونش یا یونیزاسیون می‌گویند که اولین انرژی یونش است. اگر دومین الکترون از اتم جدا شود، به آن انرژی یونش دوم گویند. به همین صورت سومین، چهارمین و... انرژی یونش تعریف می‌شود.

اتاقک یونیزاسیون یا اتاقک یونیزان ساده‌ترین آشکارساز پرتویی است که با گاز پر شده‌است و به طور گسترده برای آشکارسازی و اندازه‌گیری انواع خاصی از پرتوهای یونساز، پرتوی ایکس و گاما و ذرات بتا بکار می‌رود. معمولاً، واژه «اتاقک یونیزان» منحصراً برای توصیف آشکارسازهایی به کار می‌رود که ذرات تولید شده با یونسازی مستقیم در گاز حساس را تحت تأثیر میدان الکتریکی جمع‌آوری می‌کنند. این واژه فقط برای بارهای گسسته‌ای که با برخورد پرتوی تابشی و گاز موجود در محفظه ایجاد می‌شود بکار گرفته می‌شود و بارهایی را که براساس مکانیزم‌های شکست بهمنی رخ می‌دهد مانند آنچه در شمارنده گایگرمولر یا شمارنده تناسبی وجود دارد را شامل نمی‌شود.

زمانی که ماده با یک نور با انرژی لازم برهم کنش داشته باشد، یونیزاسیون رخ خواهد داد.

با وقوع تغییرات اندک در چگالی اجرام، ساختار سلسله مراتبی ماده شکل گرفت. موادی که در نواحی چگال جمع شده بودند ابرهای گاز و ستارگان اولیه را تشکیل دادند. این ستاره‌های عظیم باعث ایجاد مجدد فرایند یونیزاسیون شده و بسیاری از عناصر سنگین جهان آغازین را به وجود آوردند.

آشکارسازهای یونیزاسیون گازی گروه بسیار مهمی از تجهیزات مورد استفاده در ردیابی و اندازه‌گیری تابش به شمار می‌روند. نمودار نشان داده‌شده در شکل تغییرات تولید جفت یون در برابر تغییرات ولتاژ به‌کار رفته برای تابش تصادفی ثابت را نمایش می‌دهد.

اسکن پت غیر تهاجمی است، اما این روش شامل قرار گرفتن در معرض اشعه یونیزاسیون است.

ذرات خنثی در این مورد عمدتاً مولکول‌های هیدروژن در یک ابر هستند که اگر به‌طور تصادفی با پلاسما جفت نشوند ، دچار فروپاشی گرانشی می‌شوند. پلاسما از یون‌ها (بیشتر پروتون‌ها) و الکترون‌ها تشکیل شده‌است که به میدان مغناطیسی بین‌ستاره‌ای گره خورده‌اند و بنابراین در برابر فروپاشی مقاومت می‌کنند. در یک ابر مولکولی که یونیزاسیون کسری بسیار کم است (یک قسمت در میلیون یا کمتر)، ذرات خنثی به ندرت با ذرات باردار مواجه می‌شوند و بنابراین به‌طور کامل مانع فروپاشی آن‌ها دریک ستاره نمی‌شوند (توجه داشته باشید که اکنون فروپاشی دینامیکی است، نه سقوط آزاد).