یالتا

یالتا

معنی کلمه یالتا در لغت نامه دهخدا

یالتا. ( اِخ ) بندری به ساحل جنوبی شبه جزیره کریمه ( قرم ) دارای 34100 تن جمعیت و بدانجا حمامهای معدنی است. در اواخر جنگ جهانی دوم ( فوریه 1945 م. ) در این شهر کنفرانسی از سران دول بزرگ جهان ( روزولت ، استالین و چرچیل ) منعقد گردید.

معنی کلمه یالتا در فرهنگ فارسی

شهر و بندری در جنوب شبه جزیر. کریمه در جمهوری اوکراین که ۵۲/٠٠٠ تن سکنه دارد و یکی از تفرجگاههای بزرگ بهداشتی در ساحل دریای سیاه است . کنفرانس تاریخی یالتا که از چهارم تا یازدهم فوری. ۱۹۴۵ باشرکت استالین روزولت و وینستون چرچیل پس از جنگ جهانی دوم تشکیل شد در این شهر بود .

معنی کلمه یالتا در دانشنامه عمومی

یالتا ( به اوکراینی: Ялта، به تاتاری کریمه: Yalta ) یکی از شهرهای کریمه در جنوب اوکراین است که بر کرانهٔ دریای سیاه جای دارد. یالتا بر کنار خلیجی کوچک و کم عمق رو به دریای سیاه جای دارد و توسط کوه های پردرخت در برگرفته شده است. آب و هوای گرم مدیترانه ای و مجاورت با تاکستان ها و باغستان های زیاد، بستر مناسبی برای گذراندن تعطیلات به ویژه زمستانی پدیدآورده است.
در دوره ای «یالتای بزرگ» به بخشی از کرانه کریمهٔ جنوبی میان فوروس در غرب به سوی گورزوف در شرق و شامل شهر یالتا و شهرهای چندگانه مهاجرنشین مجاور گفته می شد.
بر اساس آمار سال ۲۰۰۱، جمعیت یالتا برابر با ۸۰٬۵۰۰ نفر بوده است. بر اساس همین آمار، ۶۸٫۳٪ جمعیت این شهر را روسها، ۲۵٫۷٪ اوکراینی ها، ۲٫۱٪ بلاروسیها، ۰٫۸٪ یهودیان، ۰٫۱٪ تاتارهای کریمه ای و بسیاری از اقلیت های نژادی دیگر تشکیل داده اند. این آمار شامل روستاها و شهرهای کوچک مجاور نیست. جمعیت یالتا با حومه در حدود ۱۲۵٬۰۰۰ نفر است.
این شهر بر محلی از یک مهاجرنشین یونان باستان که گفته می شود توسط دریانوردان یونانی که در جستجوی ساحلی امن بوده اند، بنا شده است.
در این شهر کنفرانس یالتا از ۴ تا ۱۱ نوامبر سال ۱۹۴۵ بین سه قدرت نیروهای متفقین یعنی شوروی، ایالات متحده و بریتانیا و با شرکت فرانکلین دلانو روزولت، ژوزف استالین و وینستون چرچیل در اواخر جنگ جهانی دوم برگزار و پیمان معروف یالتا بسته شد.

جملاتی از کاربرد کلمه یالتا

این رود به دریای سیاه می‌ریزد و از شهر یالتا عبور می‌کند.
در ۱۹۴۵، روزولت و چرچیل در یالتا با ژوزف استالین به گفتگو نشستند تا خود را برای وضعیت پس از جنگ مهیا کنند. همان سال آلمان به چهار منطقه اشغالی تقسیم شد (شوروی، آمریکا، بریتانیا و فرانسه).
در سال ۱۹۳۸، تادئوش برژینسکی به عنوان سرکنسول به مونترال منصوب شد. خانواده برژینسکی نزدیک به کنسولگری لهستان در خیابان استنلی زندگی می‌کردند. در سال ۱۹۳۹، پیمان مولوتوف-ریبنتروپ توسط آلمان نازی و اتحاد جماهیر شوروی به تصویب رسید. متعاقباً این دو قدرت به لهستان حمله کردند. کنفرانس یالتا در سال ۱۹۴۵ بین متفقین، لهستان را به حوزه نفوذ شوروی اختصاص داد. جنگ جهانی دوم تأثیر عمیقی بر برژینسکی گذاشت که در مصاحبه‌ای اظهار داشت: «خشونت فوق‌العاده‌ای که علیه لهستان انجام شد بر درک من از جهان تأثیر گذاشت و من را نسبت به این واقعیت که بخش بزرگی از سیاست جهانی بسیار حساس‌تر کرد که یک مبارزه اساسی است."
در اواخر جنگ جهانی دوم، سرنوشت کل اروپا در کنفرانس یالتا توسط متفقین رقم خورد، کنفرانسی که در آن وینستون چرچیل نخست‌وزیر بریتانیا، فرانکلین روزولت رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا و جوزف استالین رهبر شوروی سابق حضور داشتند. «اروپای پس از جنگ» به دو بخش اصلی تقسیم‌بندی شد: «بلوک غرب» که تحت تأثیر ایالات متحده آمریکا بود و «بلوک شرق (کمونیست)» که متأثر از شوروی سابق بود. با شروع جنگ سرد، اروپا توسط یک پرده آهنین به دو قسمت تقسیم‌بندی شد؛ اصطلاح پرده آهنین برای اولین بار توسط وینستون چرچیل به‌کار رفت. برخی کشورها از لحاظ سیاسی بی‌طرف بودند اما بر مبنای سیستم اقتصادی و سیاسی‌شان تقسیم‌بندی شدند.
برژینسکی در چند سال آینده به استدلال و حمایت از تنش زدایی ادامه داد و «تعامل صلح‌آمیز در اروپای شرقی» را در مجله فارین افرز منتشر کرد و پس از بحران موشکی کوبا به حمایت از سیاست‌های غیرمتضادانه ادامه داد، به این دلیل که چنین سیاست‌هایی ممکن است اروپای شرقی را نادیده بگیرد. کشورهایی که از آلمان متجاوز می‌ترسند و اروپای غربی را آرام می‌کنند که از سازش ابرقدرت در راستای خطوط کنفرانس یالتا می‌ترسند. برژینسکی در کتابی در سال ۱۹۶۲ علیه احتمال انشعاب چین و شوروی استدلال کرد و گفت که همسویی آنها «شکاف و احتمالاً تجزیه نمی‌شود.»
آصف محرموف پس از تحمل طویل‌المدت بیماری سل در اول ژوئیه سال ۱۹۹۴ در بیمارستانی در یالتا درگذشت. مطابق فرمان ریاست جمهوری آذربایجان، از او به خاطر اقدامات قهرمانانه اش در طول جنگ قره‌باغ، پس از مرگش با اعطاء نشان قهرمان ملی این کشور تقدیر به عمل آمد و جنازهاش در خیابان شهدای باکو تدفین شد.
در سال ۱۹۴۳ طی کنفرانس تهران شوروی خواسته بود تا پس از پایان جنگ و شکست آلمان کلان منطقه کرسی به خاک جمهوری‌های سوسیالیستی اوکراین، بلاروس و لیتوانی اضافه گردد. در کنفرانس یالتا این تقاضا در کنار دیگر طرح‌های مهاجرت اجباری مورد توافق رهبران متفقین قرار گرفت و در مورد لهستان، طرح دولت شوروی طی کنفرانس پوتسدام در ۱۹۴۵ که بدون دعوت دولت در تبعید لهستان برگزار گشت از طرف دولت‌های متفق تأیید گشت.