یاقوت گر

معنی کلمه یاقوت گر در لغت نامه دهخدا

یاقوت گر. [ گ َ ] ( ص مرکب ) لعل گر. ( آنندراج ). سازنده اشیایی که در آنها یاقوت به کار رود.

لعل گر سازنده اشیائی که در آنها یاقوت به کار رود

نیست از حفظ تو بیم ضرری چون یاقوت گر کسی اخگر افروخته پیچد به حریر

در جام بلورین می همچون یاقوت گر یابم و سازم شب و روز آن را قوت

دخان ز آتش یاقوت گر دمد عجبست عجب ترست ازین بر لبش حکایت شوق