یاد مرگ

بدل میرسان دم بدم یاد مرگ چو بر مرکب آسیب مهمیز را

پیش چه بود یاد مرگ و نزع خویش پس چه باشد مردن یاران ز پیش

ز یاد مرگ بود بر تو تلخ آب حیات از آن جبین تو واعظ همیشه پرچین است

و اما کسی که کراهت او از مرگ به جهت ناگوار بودن ترک اهل و اولاد و اموال و بازماندن از شهوات دنیویه باشد مطلقا در دل او از یاد مرگ فرحی هم نرسد و چنین شخصی از مرتبه دوستی خدا دور است.

گشته بر ما زهر آب زندگی از یاد مرگ لذتی شاید بریم از عمر خود بعد از وفات

محو دنیا را به گرد دل نگردد یاد مرگ از معلم طفل هنگام تماشا غافل است

صغیرا یاد مرگ از دل کند مهر جهان بیرون بیاد آور بهار عمرت اندر پی خزان دارد

از باد یاد مرگ نلرزی چو برگ بید از بس چو ریشه پای درین گل فشرده‌ای

سرمایه خود از چیزهایی که از ذات تو خارج بود مساز. در فعل خیر با مستحقان انتظار سؤال مدار، بلکه پیش از التماس افتتاح کن. حکیم مشمر کسی را که به لذتی از لذتهای عالم شادمان بود یا از مصیبتی از مصائب عالم جزع کند و اندوهگن شود. همیشه یاد مرگ کن و به مردگان اعتبار گیر. خساست مردم از بسیاری سخن بی فایده او و از إخباری که کند به چیزی که ازان مسؤول نبود بشناس. و بدان که کسی که در شر غیر خود اندیشه کند نفس او قبول شر کرده باشد و مذاهب او بر شر مشتمل شده.

یاد صنعت فرض‌تر یا یاد مرگ مرگ مانند خزان تو اصل برگ