گیتی فروز

معنی کلمه گیتی فروز در لغت نامه دهخدا

گیتی فروز. [ ف ُ ] ( نف مرکب ) آنچه جهان را روشن و فروزنده کند. عالمتاب و روشن کننده عالم. ( ناظم الاطباء ) :
چو برگشت خورشید گیتی فروز
بیامد دمان تا به کوه اسپروز.فردوسی.چو روز دگر صبح گیتی فروز
به پیروزی آورد شب را به روز.نظامی.نور گیتی فروز چشمه هور
زشت باشد به چشم موشک کور.سعدی.به شب گفتی آن جرم گیتی فروز
دری بوده از روشنایی به روز.سعدی. || کنایه از پادشاه باشد :
وزیر جهاندار گیتی فروز
وزیر هنرپرور رای زن.فرخی.نشسته جهاندار گیتی فروز
به فیروزی آورده شب را به روز.نظامی. || ( اِ مرکب ) کنایه از آفتاب و خورشید و خور و مهر باشد :
چو پیراهن زرد پوشید روز
سوی باختر گشت گیتی فروز.فردوسی.گر ازابر دیدار گیتی فروز
بپوشد نماند نهان نور روز.اسدی.ز گردون و از گشت گیتی فروز
بدین راز چندی بپیمود روز.اسدی.چو از نیمه خم یافت بالای روز
به خاور شتابید گیتی فروز.اسدی.

معنی کلمه گیتی فروز در فرهنگ عمید

روشن کنندۀ جهان.

معنی کلمه گیتی فروز در فرهنگ فارسی

۱ - ( صفت ) روشن کنند. جهان : که بهرام بر ساوه پیروز گشت برزم اندرون گیتی افروز گشت . ۲ - آفتاب : بخشکی رسیدند چون روز گشت گه تابش گیتی افروز گشت .
آنچه جهان را روشن و فروزنده کند . عالمتاب و روشن کننده عالم .

جملاتی از کاربرد کلمه گیتی فروز

نشسته جهاندار گیتی فروز به فیروزی آورده شب را به روز
به ره ماند تا روز گیتی فروز نهان شد شبانگاه آدینه روز
نخست از دم صبح گیتی فروز نمک آورد بر سر خوان روز
به شب گفتی از جرم گیتی فروز دری بود از روشنایی چو روز
فروماند زان شاه گیتی فروز به بیرون بماندند لشکر سه روز
مهر با کین ماه بی مهر اختر گیتی فروز رحم سوز شب سیه تاریک روز
سپرد این به سالار گیتی فروز به نوی همه کشور نیمروز
تا شود در صبحها خور مشعل گیتی فروز تا بود در شامها مه خسرو انجم سپاه
شدت کوکب بخت گیتی فروز ولی صبر میبایدت چند روز
نور گیتی فروز چشمهٔ هور زشت باشد به چشم موشک کور