گوشه گیری

حضورست فرش دل گوشه گیری که در کلبه اش بوریایی نباشد

طاق ابرویی که من دیدم ازین سنگین دلان قبله را در گوشه گیری طاق نسیان می کنند

نمی توان ز گرانان به گوشه گیری رست که کوه بر دل عنقا ز قاف تا قاف است

کرم کو گوشه گیری بد چو عنقا به درگاهت مجاور می نماید

چون کمانی حلقه سازم گوشه گیری اختیار پیش از آن ساعت که دوران خانه بر دوشم کند

ز فیض گوشه گیری قطره ناچیز گوهر شد قدم بیرون منه تا ممکن است از کنج تنهایی

بوی ‌گل را التفات غنچه زندان است و بس خون خورد در گوشه گیری هر کجا وابسته‌ای‌ست

می کنند از فتنه مردم گوشه گیری اختیار فتنه راآن نرگس خونخوار دارد گوشه گیر

کشندت گر به سوی خویش سد بار طریق گوشه گیری را نگه دار

کند پیوسته از من گوشه گیری به روز عاشقی آرد دلیری