گلیسین

این پروتئین تراغشایی در بازجذب گاما آمینوبوتیریک اسید و گلیسین به درون وزیکول‌های سیناپس نقش دارد و عضوی از خانوادهٔ ۲ انتقال‌دهنده‌های اسید آمینه/پلی‌آمین است.

از ۱۸۷۲ تا ۱۸۷۸ در دانشگاه وین اتریش در رشته پزشکی تحصیل کرد. در سال ۱۸۸۳ توسط امپراتور به استادی فوق‌العاده و در سال ۱۸۸۴ به عنوان استاد عادی دانشگاه پراگ منصوب شد و مدتی رئیس همان دانشگاه بود. او به ویژه برای مشارکت‌هایش در شیمی آلی و بیوشیمی شناخته شده‌است. او اولین کسی بود که اسید اوریک را از گلیسین در سال ۱۸۸۲ سنتز کرد. او همچنین متوجه شد که آمینو اسیدها بلوک‌های سازنده پروتئین‌ها هستند. هورباچفسکی در اتریش، چکسلواکی، مجارستان و اوکراین کار کرد. زمانی که در ۳۰ ژوئیه ۱۹۱۸، ایوان هورباچفسکی، مشاور امپراتوری، با فرمان امپراتوری به عنوان اولین وزیر بهداشت امپراتوری منصوب شد، گویی سلطنت دوگانه در حال واکنش به آنفولانزای اسپانیایی بود.

در فاز حاد مانند سایر ارگانیک اسیدوری‌ها می‌باشد. درمان فاز مزمن شامل مصرف روزانه ۵۰ تا ۱۰۰ میلی گرم ال کارنیتین و ۱۵۰ تا ۲۵۰ میلی گرم اِل گلیسین به ازای هر کیلوگرم وزن بیمار، مصرف بی کربنات و محدودیت مصرف پروتئین یا کاهش مصرف لوسین است.

با اندازه‌گیری دفع ایزو والریل گلیسین در ادرار انجام می‌گردد.