گل خوار

تو آن گلی که چواندر چمن شوی پیدا به پیش روی تو گل خوار چون گیاه شود

دمی که موی معنبر حجاب روی تو نیست جمال روی تو گل خوار میکند چون خار

چنان گل خوار شد در عهد روی دلگشای او که بلبل می دهد بر باد، اوراق گلستان را

وگر سوی گلستان رو کنی وقتی پی نزهت همه گل خوار بینی گلستان بیت الحزن بینی

که تا گل زینت گلزار باشد به پیش عارضت گل خوار باشد

تا ز رنگ لاله و گل خوار شد یاقوت سرخ شد ز بوی نرگس و شمشاد مشک ناب خوار

گل مخر گل را مخور گل را مجو زانکه گل خوار است دائم زرد رو

این زرد تن لاغر گل خوار سیه سار زرد است و نزار است و چنین باشد گل خوار

بلندی‌های سرو از پستی اقبال قمری شد نباشد آه بلبل در چمن گل خوار می‌گردد