گرزش

ز گرزش سران اوفتاده چو گو زتیغش روان گشته خون آب جو

برآورد گرزش ز منقارش گرد چنان چون سرش را به پرخاش کرد

زخم گرزش نمود در یک دم کشته و گور کرده هر دو بهم

مگر این نی همان پیل پلنگ‌آویز شیرافکن که‌از صد میل‌پیل از صدمهٔ‌ گرزش گریزان شد

به کابل که با سام یارد چخید ازان زخم گرزش که یارد چشید

ز گرزش دل خاره خون شد همی سران از سنانش نگون شد همی

آن کجا تیغش از کرگ فرود آرد یشک آن کجا گرزش بر پیل فرو کوبد یال

ز گرزش هوا شد پر از چاک چاک نیرزید جانم به یک مشت خاک

تفته شود از لهیب تیغش‌ جوشن کفته شود از نهیب‌ گرزش مغفر

درآمد سواری که جوید نبرد ز گرزش سر و پشت او خرد کرد