گاه و بیگاه

ور بدان قصد که قربان کندم ترک فلک گاه و بیگاه میان بسته بترکش دارد

داستان یک باغ بزرگ موروثی است که مراسم‌های مختلفی چون عزا و عروسی در آن برگزار می‌شود و مراسمهای مختلف و گاه و بیگاه متضاد، ماجراهای کمیک و جالبی را به وجود می‌آورد.

فریبم خاطر خود گاه و بیگاه که باشد در دل سنگ توام راه

بیکسو می نهادی گاه و بیگاه قدم از شاهراه خدمت شاه

جز راست مگوی گاه و بیگاه تا حاجت نایدت به سوگند

ز خاصان پنج با او گاه و بیگاه ندیده هیچگه بیرون درگاه

خرد هر چند پوید گاه و بیگاه نیابد جای جز بیرون درگاه

مرا زیباست ناله گاه و بیگاه که یارم نیست از درد من آگاه

من ز خدمت دمی نیاسودم گاه و بیگاه در سفر بودم

نفس امّاره را ندانی چیست گاه و بیگاه همنشین تو کیست

بلکه تا بودی تو همراه تو بود هم رفیق گاه و بیگاه تو بود