کنگره برلین

معنی کلمه کنگره برلین در دانشنامه عمومی

کنگره برلین ( ۱۳ ژوئن – ۱۳ ژوئیه ۱۸۷۸ ) اجلاسی متشکل از رهبران قدرت های اروپایی و امپراتوری عثمانی در برلین سال ۱۸۷۸ بود. این کنگره به دنبال جنگ روسیه و عثمانی ( ۱۸۷۷ - ۱۸۷۸ ) تشکیل شد و هدف اصلی آن، سازماندهی کشورهای بالکان بود.
امپراتوری روسیه با امضای قرارداد سن استفانو متصرفات اروپایی عثمانی را بین خودش و رومانی تقسیم کرده بود. این امر موجب اعتراض کنسرت اروپا به ویژه بریتانیا و اتریش - مجارستان شد و روسیه مجبور گشت برای تغییر مفاد این قرارداد در کنگره برلین شرکت کند. این کنگره دست روسیه را از بسیاری از متصرفات عثمانی کوتاه کرد و این کشور را مجبور به صرف نظر از طرح بلغارستان بزرگ نمود. روسیه این شکست را تقصیر آلمان و حمایتش از امپراتوری اتریش - مجارستان می دانست و فردای کنگره از مجمع سه امپراتور کناره گرفت و به این ترتیب «سیستم دوم بیسمارک» سقوط کرد.

معنی کلمه کنگره برلین در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] کنگره برلین، بزرگترین اجتماع سیاسی قدرت های بزرگ اروپا در قرن سیزدهم /نوزدهم (پس از کنگره وین ۱۲۳۰ـ ۱۲۳۱/ ۱۸۱۴ـ۱۸۱۵ و پاریس ۱۲۷۳/۱۸۵۶)بود.
محور مذاکرات و تصمیمات آن، تعدیل شرایط پیمان سان استفانو (یشیل کوی کنونی در نزدیکی استانبول)، روشن کردن وضع متصرفات عثمانی ها در بالکان و حل مسئله شرق بود که نتایج آن شامل ایران و حتی افغانستان شد.
سیرتاریخی نحوه شکل گیری
کنگره در ۱۱جمادی الاخره ۱۲۹۵/۱۳ ژوئن ۱۸۷۸، در کاخ رادزویل برلین تشکیل شد. دولت های شرکت کننده بهترین دولتمردان خود را روانة این کارزار سیاسی کردند، از آلمان بیسمارک و هوهن لوهه؛ از انگلستان دیزریلی و سالزبری؛ از روسیه گارچاکف، وزیر امورخارجه، و شوالف، سفیر روسیه در لندن؛ از اتریش ـ هنگری کنت آندراسی، صدراعظم و وزیر امورخارجه؛ از فرانسه وادینگتن، وزیر امورخارجه؛ از ایتالیا کورتی، در کنگره شرکت کردند. دولت عثمانی، الکساندر کاراتودُری پاشا، وزیر فواید عامه، که مسیحی بود، و سعدالله بیک، سفیر عثمانی در برلین، را برای دفاع از منافع خود به کنگره روانه کرد. یونان نیز با حمایت انگلستان موفق شد هیئت نمایندگی خود را بدون حق رأی به کنگره بفرستد.
عکس العمل کشورها
...

جملاتی از کاربرد کلمه کنگره برلین

لرد رابرت سیسل ابتدا در ۱۸۵۴ عضو مجلس عوام شد؛ و به عنوان دبیر دولت در امور هند در دولت محافظه کار لرد دربی در ۱۸۶۶و ۱۸۶۷ حضور داشت. در ۱۸۶۸ به دنبال مرگ پدر وارد مجلس لردها شد. در ۱۸۷۴ وقتی بنجامین دیزرائیلی کابینه تشکیل داد او به مقام دبیر اجرایی امور هند بازگشت. در ۱۸۷۸ وزیر خارجه شد و نقش رهبری در کنگره برلین را ایفا کرد با اینحال او نگاهی بدبینانه به سیاست طرفداری از عثمانی که به وسیله دیزرائیلی (نخست وزیر) اجرا می‌شد داشت.