کنداوری

جهانجوی با گبر کنداوری یکی افسری بر سرش قیصری

سرش را بپیچم ز کنداوری نباید که جوید کسی مهتری

بدو گفت خسرو که در آسیا نشستست کنداوری بر گیا

اگر چند تندی و کنداوری هم از گردش چرخ برنگذری

ز لشکر نگه کرد کنداوری خوش آواز و گویا منادیگری

سپهبد زکشی و کنداوری نبود آگه از جستن داوری

گیتی بخورد خون جوانان نامدار وز خیل پهلوانان‌، کنداوری نماند

چو بر مرد درویش کنداوری نه کهتر نه زیبندهٔ مهتری

سواری ردی مرد کنداوری سپهبدنژادی بلند اختری