کمرگاه

برآشفت پتیاره همچون نهنگ گرفتش دوال کمرگاه تنگ

فکند آن تن شاهزاده به خاک به چنگال کردش کمرگاه چاک

بابا دریا یا بپ دیریا در اساطیر و فولکلور ایران، نام مردی سیاه‌پوست و بلندبالا است که قد او به حدی بلند است که دریا تا کمرگاه او می‌رسد. بابا دریا روزها در دریا به سر می‌برد اما شب‌ها برای خفتن به ساحل می‌آید. وی گاهی شب‌ها و هنگام به ساحل آمدن، هر کس را که بر سر راهش قرار گیرد برمی‌دارد و او را با خود به دریا می‌برد.بعضی از مردم محلی معتقدن که با بر هم زدن وسایل فلزی«بابا دریا» صدای آن را می شوند و به سرعت فرار می‌کند و محل را ترک می کند.

همی خواهم که جویی زین کمرگاه ببری راست تا این سوی درگاه

ز سیل سرشکم چو شبهای هجر گهی تا کمرگاه و تا دوش بود

گرفته کمرگاه گردان به چنگ چو شیران آشفته تیزچنگ

دست حزم تو همی گیرد کمرگاه صواب تیغ عزم تو همی درد جگرگاه خطر

بارانی پوشاکی است ضد آب و مقاوم در برابر نفوذ آب که در هنگام باراش باران به تن می‌کنند. اندازه بارانی‌ها معمولاً تا پایین کمر و رانها و شاید زانو ممتد می‌باشد. اندازه نوع کوتاه آن با نام ژاکت بارانی یا کت بارانی تا کمرگاه می‌باشد. ژاکت بارانی یا کت بارانی معمولاً با یک شلوار بارانی نیز پوشیده می‌شود.

همان دم کمرگاه قلوش گرفت برآورد بر دست دیو از شگفت

ناقه الله بزاده به دعای صالح جهت معجزه دین ز کمرگاه جبل

بگویش که ما را بسان پلنگ بسود از پی تو کمرگاه و چنگ

ورا دید بر جای با زور و تاب گرفته کمرگاه افراسیاب